Art.1.
    Niniejsza ustawa ma na celu określenie zasad gospodarki rolnej.

    Art.2.
    1. Podstawą gospodarki rolnej w Rzeczpospolitej są majątki ziemskie.
    2. Spis majątków ziemskich zawiera się w Księdze Majątków Ziemskich Rzeczypospolitej Polskiej którą zarządza minister właściwy do spraw rolnictwa.
    3. Właścicielem majątku ziemskiego może być każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej.

    Art.3.
    1. Określa się ceny obiektów wchodzących w skład majątku ziemskiego:
    1) folwark – 500 marek polskich
    2) miasteczko – 2000 marek polskich
    3) dworek – 400 marek polskich
    4) pałac – 1000 marek polskich
    5) kościół– 700 marek polskich
    2. Zakup każdego z obiektów majątku ziemskiego odnotowuje się w Księdze Majątków Ziemskich.

    Art.4.
    Za wpisanie nowego majątku ziemskiego do Księgi Majątków Ziemskich pobiera się opłatę 500 marek polskich.

    Art.5.
    1. Określa się wzór wypłacania należności za płody rolne pochodzące z posiadanych majątków ziemskich.
    1) Zysk z majątków ziemskich oblicza się według wzoru: liczba posiadanych folwarków mnożona przez 40 marek polskich.
    2) Do sumy zysków z folwarków dodaje się 5 % tej sumy za każde miasteczko w majątku ziemskim oraz 1 % za każdy kościół w tymże majątku.
    2. Wynagrodzenia za płody rolne pochodzące z posiadanych folwarków wypłacane są przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w ostatnie dni każdego miesiąca z konta Budżetu Państwa.

    Art.6.
    Niniejsza ustawa wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.